Abstrakt
W 1989 roku protestujący studenci rozlepiali w Pradze plakaty z cytatami z T. G.
Masaryka, a tłum śpiewał "Ach synku, synku". W ten sposób ojciec niepodległej Czechosłowacji, o którym za czasów komuny nie wolno było mówić, symbolicznie powrócił do czeskiej historii.
Vaclav Havel odwołał się do założyciela Czechosłowacji podczas noworocznego orędzia do narodu 1 stycznia 1990 roku, a sam zaczął być postrzegany jako wcielenie mitu Masaryka. Do TGM odwoływali się także dwaj następni prezydenci Czech.
W przeciągu zaledwie pół wieku pomniki ku czci Masaryka trzykrotnie były burzone i trzykrotnie na nowo stawiane - po raz ostatni właśnie po 1989 roku. Pamięć Prezidenta Osvoboditela wracała do Czech na wiele sposobów: uniwersytet w Brnie odzyskał imię swego założyciela, ustanowiony został Řád Tomáše Garrigua Masaryka, wznowiono wydawanie serii Masarykův sborník.
W swym referacie chcę pokazać, w jaki sposób Aksamitna Rewolucja przywróciła pamięć o Masaryku.
