Deca i mladi sa cerebralnom paralizom (u daljem tekstu CP) predstavljaju specifčnu populaciju s obzirom na njihova primarno fzička ograničenja koja su najčešće udružena sa drugim simptomima kao što su govorni poremećaji, perceptivne smetnje, snižene intelektualne sposobnosti, epilepsija i emocionalna nestabilnost. Prema istraživanjima u Srbiji i Češkoj, najzastupljenije teškoće koje utiču na socijalnu participaciju dece i mladih sa CP su zabeležene u oblasti školskog funkcionisanja i to sa statistički značajnim odnosom prema stepenu oštećenja pojedinca.