L.P. Boons voorbeeld en de 'mislukte' navolging. De beeldromans van Louis Paul Boon en Frans Masereel
Abstrakt
Louis Paul Boon was voor de Tweede Wereldoorlog ervan overtuigd dat hij als geniaal en visonair beeldend kunstenaar de wereld zou gaan veroveren. In de vooroorlogse en oorlogsjaren vond hij twee kunstwerken perfect: de film Modern times (1936) van Charlie Chaplin en De zon (1919) van Frans Masereel.
De beeldend kunstenaar Frans Masereel (1889-1972) wist met zijn romans in houtsneden, zonder een woord te gebruiken, een verhaal te vertellen. De beeldromans van Masereel, De zon en De stad, maakten op Boon om meerdere redenen diepe indruk en verleidden hem tot navolging.
Ze vormden mogelijk ideale oplossing om zijn twee talenten te verenigen. Boon waagde een poging om een beeldroman te maken, 3 mensen tussen muren, gemaakt in 1941 maar pas in 1969 uitgegeven.
Boon achtte zijn poging mislukt, maar Masereel liet hem niet los. Als Boon in 1944 voor het communistische dagblad De roode vaan gaat werken, begint hij bij afzonderlijke afbeeldingen van De zon teksten te schrijven.
Na zijn ontslag bij De roode vaan, zet hij de reeks voort in Front, het voormalige verzetsblad. Uiteindelijk publiceert hij ze nogmaals in zijn eenmanstijdschrift Reservaat, waarvoor hij ook nog nieuwe teksten schrijft die op De zon zijn gejinspireerd.
Ik wil in mijn lezing 3 mensen tussen muren met De zon vergelijken, zowel met als zonder Boons teksten.